(…) nie osądzaj nikogo, dopóki nie staniesz przy jego kowadle i nie popracujesz jego młotem

Kiedy pod koniec roku szkolnego w nowej szkole zaatakował ją potwór, jedyne, co wtedy potrafiła zrobić, to drzeć się do swojego kolegi „Co to ma być do cholery?!”. W momencie, gdy okazał się pół kozą, nie wiedziała w kogo ma rzucić krzesłem. Decydując się na atakującego ją ziejącym ogniem potwora, od razu pędem biegła w stronę szkoły, dokładniej do stołówki, by udusić kucharkę i wyciągnąć z niej wszelkie informacje na temat ostatniego obiadu. Ale ona wcale nie była naćpana, a jej zegarek okazał się złotym sztyletem. Każdy normalny człowiek pomyślałby „Zwariowałem!”. Ale Rossella Masconi śmiała się do siebie i uznała to za wypas. Sęk w tym, że nie wiedziała jak sztyletem zaatakować potwora i prawdę mówiąc, gdyby nie ten przyjaciel-koza, nie udałoby jej się przeżyć. To on, choć ledwo, to jednak zaprowadził ją jak najszybciej się tylko dało do Obozu Herosów, czymkolwiek to miało być. Ale właśnie tam czekało na nią bezpieczeństwo i to dzięki niemu uszła życiem. Miała tylko trzynaście lat, dysleksję, ADHD i kozę jako kolegę. Daleko, bo na Brooklynie, czekała na nią mama, a ona była w jakimś Obozie Herosów, gdzie wsadzono ją do domku z numerkiem jedenaście. Nie no, wypas, ale co to do jasnej cholery ma być? Nagle się okazało, że każdy dookoła niej zna odpowiedź - jest sobie dzieckiem boga lub bogini, jej umysł jest przekierowany na grecki alfabet, przez co choruje na dysleksje. Jak każdy Heros jest szybka i energiczna, co w świecie śmiertelników nazywa się chorobą ADHD. Potwór chciał ją zabić, bo bardzo wielu poluje na Herosów. No i posiedzi sobie jeszcze w jedenastce, dopóki jej boski rodzic jej nie uzna. Na jej szczęście nie musiała czekać zbyt długo, gdyż po kilkunastu dniach okazało się, że jej boskim rodzicem jest Hefajstos i przeniosła się do domku z numerkiem dziesięć. To wyjaśniało jej talent do tworzenia i majsterkowania. Ale nie rozumiała dlaczego matka nie chciała jej powiedzieć, że zaszła w ciążę z bogiem. Przecież to nic złego? Przecież to wypas. Chociażby dla Rosselli.

Minęło już trzy lata odkąd Rossella znalazła się w Obozie Herosów. Od trzech lat nie opuszcza tego miejsca i nie dostała żadnej misji. Od czasu do czasu koresponduje z matką i zapewnia ją, że naprawdę wszystko jest okay. Ma rodzeństwo, ma przyjaciół i wrogów. Niektórym jeszcze tłumaczy, że pomimo włoskiego nazwiska (bo matka to Włoszka po ojcu), nie jest rzymską acz grecką Heroską. Ale tak poza tym jest wypas.

Nieco zbyt nerwowa, nieco zbyt wścibska. Wszędzie jej pełno i wszystko chce wiedzieć. Na pewno nie jednak z czysto dziewczęcych pobudek (czyt. kolejne tematy do plotek)! Po prostu jest ciekawska i lubi ingerować w czyjeś życie osobiste, bo przecież warto wiedzieć, co się dzieje dookoła i ewentualnie pomagać innym. Ale kiedy coś zwyczajnie wydaje jej się nudne, po prostu to ignoruje i wraca do swojego życie, które choć nie wydaje się ciekawe, to dla niej takie jest. Posiada poczucie humoru, które jednych może denerwować, a drugich cieszyć. Nie lubi, kiedy ktoś jej dokucza albo ją irytuje, bo wtedy policzki jej się czerwienią i ma ochotę uderzyć komuś młotem w twarz. Wszędzie towarzyszą jej jakieś narzędzia, ciągle majsterkuje i zawsze coś ci naprawi. W końcu jest córką Hefajstosa, co się dziwić? Nienawidzi zimna, pcha się wszędzie, gdzie ciepło. Dużo je i szczyci się tym, że wcale nie ma tendencji do szybkiego tycia. Nie przywiązuje uwagi do swojego wyglądu, przez co nie dostrzega w sobie pięknej dziewczyny. Lecz niektóre zazdrosne pannice złośliwie mówią, że specjalnie ubiera krótkie spodenki, by uwieść swymi (cholerka) szczupłymi nogami męską część Obozu. Jakkolwiek zabawnie to brzmi, Rossella jeszcze nie wie, że ktokolwiek tak o niej mówi. Są to właściwie czyste brednie, bo dogaduje się lepiej z chłopakami głównie z powodu pasji do tworzenia, naprawiania i majsterkowania. Uwielbia również adrenalinę i grać w różne gry sportowe. Uwielbia treningi, choć zazwyczaj słabo jej idzie. No i przy wychowywaniu jej pomagał też wujek, z którym spędzała dużo czasu, a to też robi swoje. Zdecydowanie czuje się lepiej w gronie chłopaków, ale na pewno nie dlatego, by ich uwieść. Pomimo jednak swojego luźnego kroku, zapchanej jedzeniem buzi i zachowania godnego chłopca, gdzieś tam w środku istnieje ta część Ross, która pragnie być adorowaną i kochaną. Ale nigdy się do tego nie przyzna, bo jej wstyd i na razie nie chce, by jej koledzy spostrzegali ją inaczej.

ROSSELLA  MASCONI

~Ross, Ella, Rose~

Szesnaście lat

Córka Hefajstosa

Na obozie od trzech lat

Hello! 

Ross jest fajna, mówię wam.

A teraz chodźcie po wątki! <3

btw. Tak, uwielbiam dramaty, powiązania, dramaty, dramaty, DRAMATY!
Wujek Rick w tytule, yep.